domingo, 12 de febrero de 2017

Os 7 trastornos máis frecuentes en adolescentes

1- Trastornos de ansiedade

Os trastornos de ansiedade son os máis comúns na adolescencia.
  Incluen:
•Ataques de pánico.
•Fobias.
•Trastorno obsesivo compulsivo.
•Trastorno por estrés post-traumático.
•Trastorno de ansiedade xeneralizada.

2- Depresión

A depresión maior pódese dar tanto na adolescencia como na infancia.  
Danse cambios en:
•Emocións: tristura, choros, baixa autoestima.
•Pensamentos: crenzas de fealdade, pouco valor ou incapacidade para facer actividades.
•Bienestar físico: cambios no apetito ou patróns de sonoo.
•Motivación: descenso das calificacións, falta de interese nas actividades lúdicas.

3- Trastorno bipolar

Caracterizase por cambios de humor esaxerados entre depresión e manía (unha alta excitación).
 Poden surxir períodos de excitación moderada.

4- Falta de atención/hiperactividade

Sen dúbida, o TDAHfi sobrediagnosticado nestes derradeiros anos. hoxe, crese que e da nun 5% de adolescentes.

Un adolescente con hiperactividade non ten capacidade de atención, é impulsivo e tende a distraerse fácilmente.

5- Trastornos de conduta

Este trastorno caracterizase pola unha actuación impulsiva e destrutiva.

Os adolescentes poden violar os dereitos dos demáis e as regras da sociedade.

Exemplos:
•Roubos.
•Agresións.
•Mentiras.
•Vandalismo.
•Incendios.

6- Trastornos na alimentación

A anorexia nerviosa afecta aproximadamente ao 1% das rapazas adolescentes e a un número menor de paraces.

Pode afectar gravemente na alimentación e é importante tratalo o antes posible e coa axuda dun profesional.

Os adolescentes con bulimia varían do 1-3% da poboación e como na anorexia, é conveniente intentar previr o aumento do peso.

7- Esquizofrenia

 Tende a comezar ao final da adolescencia ou principios da idade adulta.

Pode ser un trastorno terrible con consecuencias moi negativas para a calidade de vida da propia persoa e o seu arredor.
   
 Os adolescentes con períodos psicóticos poden ter alucinacións, aislarse ou crear a pérdida de contacto coa realidad, entre outros síntomas.

Influencia da comida no cerebro humano


Neurociencia, as emocións









Historia da psicoloxía

Oliver Sacks, neurólogo


Persoa, neurólogo arriscado e emprendedor do que merece a pena ler.

Biógrafía: http://www.biografiasyvidas.com/biografia/s/sacks.htm

Artigo sobre Oliver, a derradeira aventura: http://www.elmundo.es/ciencia/2015/03/02/54f0e0d8e2704e64128b456c.html

O trastorno bipolar

Buscando información sobre este tipo de trastorno atopei a mellor maneira de explicalo, dende un caso real, que lle sucedera a alguén que puidese se puidese explicar dende unha xerga máis doada do que pode ser o día a día con esta enfermidade.

Carlos era un joxen médico de 29 anos cando o seu pai, Francisco, se suicidou. Inxeríu un bote de pastillas e rematou así ca súa vida, dividida entre a depresión e a euforia.
Ol síndrome bipolar mezclouse coas situacións de vida que, sen o trastorno bipolar, non acostuman a chegar a eses extremos.
Ao final, Carlos, xa un excelente médico, caeu nunha situación de subidas e baixadas emocionais.
Casualidades da vida fixeron que a bipolaridade heredada sorprenderano mentras se preparaba como psiquiatra. Un problema ca súa esposa hundiuno nunha depresión e uns compañeiros, sen coñecer ese antecedente familiar, recomendaronlle que subise o ánimo con recaptadores de serotonina, un tipo de medicamento que está prohibido para as persoas bipolares.
De súpeto, Carlos sentía impulsos de conducir a toda velocidade. “Sentín moita enerxía. Ría, cantaba, bebía moito alcohol e podía moverme sen parar. Eso é, sentíame imparable”, contou el. 

Súa irmá inyectoulle cando durmía un sedante e llevarono nunha ambulancia ao hospital. Pois conseguira preocupar a toda a súa familia e amigos co seu carater agora presente. Comezaba un período de cambios.

“Foi como estar no inferno, peor que estar no cárcere. Os meus compañeiros amarrabanme e mirabanme coma a un animal”, dixo Carlos sin reserva algunha, vestido co pixama y con dous paquetes de Marlboro na man.


Agora Carlos está entrando na depresión, según o seu propio diagnóstico. Notábao porque sentía moitas ganas de comer, sobre todo chocolate, como se o propio corpo lle pedira esa substancia anímica chamada serotonina, que inflúe no humor.

Increíble os efectos deste trastorno, para coñcer máis desta historia basta so con clicar neste enlace: http://www.nacion.com/nacional/trastorno-bipolar-psiquiatra-hamaca-propia_0_1362263771.html