martes, 25 de abril de 2017

A arte de comprender emocións, a empatía

A empatía é a capacidade de poñerse no lugar do outrode entendelo, de tratar de comprender qué pasa pola sua mente, cómo e por qué se sente así, pero non desde a nosa perspectiva senón intentando pensar como o fai él, cas súas crenzas, valores…
Parte da validación, de comprender que os sentimentos dunha persoa son posibles na situación na que se encontra, aunque nos nese situación tivesemos outros.
“La capacidad de clocarse en el lugar del otro es una de las funciones más importantes de la inteligencia. Demuestra el grado de madurez del ser humano.”

Psicose e neurose

Programación neurolingúistica

Cerebro emocional e a toma de decisións

O proceso de toma de decisións funciona dun xeito sinxelo: recopilamos a información que provén do medio e en cuestión de segundos creamos diferentes panoramas que corresponden cas diversas solucións que temos ao noso alcance.
Estas solucións envíanse á amígdala, que lle da un significado emocional aos estímulos. A continuación realizase unha rápida evaluación emocional y decidese se as decisións serían demasiado perigosas ou dañinas desde o punto de vista afectivo. Enton eliminaríanse inmediatamente e quedariamonos co resto de opcións.
Este mecanismo non so nos indica os perigos, senón que tamén resalta as solucións máis apetecibles tendo en conta as repercusións emocionais.
Trátase dun proceso que en moitas ocasións ocorre a nivel inconsciente, xa que son moitas as hipótesis a baraxar. Gracias a él, a mente consciente non se sobrecarga con demasiadas alternativas, senón que descarta rápidamente as opcións extremas que non resultan viables.

domingo, 12 de febrero de 2017

Os 7 trastornos máis frecuentes en adolescentes

1- Trastornos de ansiedade

Os trastornos de ansiedade son os máis comúns na adolescencia.
  Incluen:
•Ataques de pánico.
•Fobias.
•Trastorno obsesivo compulsivo.
•Trastorno por estrés post-traumático.
•Trastorno de ansiedade xeneralizada.

2- Depresión

A depresión maior pódese dar tanto na adolescencia como na infancia.  
Danse cambios en:
•Emocións: tristura, choros, baixa autoestima.
•Pensamentos: crenzas de fealdade, pouco valor ou incapacidade para facer actividades.
•Bienestar físico: cambios no apetito ou patróns de sonoo.
•Motivación: descenso das calificacións, falta de interese nas actividades lúdicas.

3- Trastorno bipolar

Caracterizase por cambios de humor esaxerados entre depresión e manía (unha alta excitación).
 Poden surxir períodos de excitación moderada.

4- Falta de atención/hiperactividade

Sen dúbida, o TDAHfi sobrediagnosticado nestes derradeiros anos. hoxe, crese que e da nun 5% de adolescentes.

Un adolescente con hiperactividade non ten capacidade de atención, é impulsivo e tende a distraerse fácilmente.

5- Trastornos de conduta

Este trastorno caracterizase pola unha actuación impulsiva e destrutiva.

Os adolescentes poden violar os dereitos dos demáis e as regras da sociedade.

Exemplos:
•Roubos.
•Agresións.
•Mentiras.
•Vandalismo.
•Incendios.

6- Trastornos na alimentación

A anorexia nerviosa afecta aproximadamente ao 1% das rapazas adolescentes e a un número menor de paraces.

Pode afectar gravemente na alimentación e é importante tratalo o antes posible e coa axuda dun profesional.

Os adolescentes con bulimia varían do 1-3% da poboación e como na anorexia, é conveniente intentar previr o aumento do peso.

7- Esquizofrenia

 Tende a comezar ao final da adolescencia ou principios da idade adulta.

Pode ser un trastorno terrible con consecuencias moi negativas para a calidade de vida da propia persoa e o seu arredor.
   
 Os adolescentes con períodos psicóticos poden ter alucinacións, aislarse ou crear a pérdida de contacto coa realidad, entre outros síntomas.

Influencia da comida no cerebro humano


Neurociencia, as emocións









Historia da psicoloxía

Oliver Sacks, neurólogo


Persoa, neurólogo arriscado e emprendedor do que merece a pena ler.

Biógrafía: http://www.biografiasyvidas.com/biografia/s/sacks.htm

Artigo sobre Oliver, a derradeira aventura: http://www.elmundo.es/ciencia/2015/03/02/54f0e0d8e2704e64128b456c.html

O trastorno bipolar

Buscando información sobre este tipo de trastorno atopei a mellor maneira de explicalo, dende un caso real, que lle sucedera a alguén que puidese se puidese explicar dende unha xerga máis doada do que pode ser o día a día con esta enfermidade.

Carlos era un joxen médico de 29 anos cando o seu pai, Francisco, se suicidou. Inxeríu un bote de pastillas e rematou así ca súa vida, dividida entre a depresión e a euforia.
Ol síndrome bipolar mezclouse coas situacións de vida que, sen o trastorno bipolar, non acostuman a chegar a eses extremos.
Ao final, Carlos, xa un excelente médico, caeu nunha situación de subidas e baixadas emocionais.
Casualidades da vida fixeron que a bipolaridade heredada sorprenderano mentras se preparaba como psiquiatra. Un problema ca súa esposa hundiuno nunha depresión e uns compañeiros, sen coñecer ese antecedente familiar, recomendaronlle que subise o ánimo con recaptadores de serotonina, un tipo de medicamento que está prohibido para as persoas bipolares.
De súpeto, Carlos sentía impulsos de conducir a toda velocidade. “Sentín moita enerxía. Ría, cantaba, bebía moito alcohol e podía moverme sen parar. Eso é, sentíame imparable”, contou el. 

Súa irmá inyectoulle cando durmía un sedante e llevarono nunha ambulancia ao hospital. Pois conseguira preocupar a toda a súa familia e amigos co seu carater agora presente. Comezaba un período de cambios.

“Foi como estar no inferno, peor que estar no cárcere. Os meus compañeiros amarrabanme e mirabanme coma a un animal”, dixo Carlos sin reserva algunha, vestido co pixama y con dous paquetes de Marlboro na man.


Agora Carlos está entrando na depresión, según o seu propio diagnóstico. Notábao porque sentía moitas ganas de comer, sobre todo chocolate, como se o propio corpo lle pedira esa substancia anímica chamada serotonina, que inflúe no humor.

Increíble os efectos deste trastorno, para coñcer máis desta historia basta so con clicar neste enlace: http://www.nacion.com/nacional/trastorno-bipolar-psiquiatra-hamaca-propia_0_1362263771.html

viernes, 20 de enero de 2017

Enfermidades neurolóxicas

Realizouse un debate sobre as enfermidades neurolóxicas, cunha boa explicación da demencia e outras enfermidades, as máis comúns e outras sedundarias. Aclarando síntomas e causas. Enfermidades hereditarias. Lugares característicos con xenes que provocan enfermedidades. E outros temas interesantes das enfermidades neurolóxicas.



Podes acceder as partes seguintes do debate a través destes enlaces:
Parte 2: https://www.youtube.com/watch?v=bfLvfNShruw
Parte 3:https://www.youtube.com/watch?v=v39eWOjq8Oc

jueves, 19 de enero de 2017

Os soños

NEUROPSICOLOXÍA

Os soños constitén unha experiencia humana universal e supoñen un reto para o seu estudo, desde a neurociencia, a consciencia, as emocións... Deste xeito, os soños foron abordados desde varios puntos de vista, desde a fisolosfia hasta a medicina pasando por psiquiatría, psicoloxía, inteixencia artificial, modelos de redes neuronaes, psicofisioloxía ou a neurobioloxía.
Planteanse uns modelos da función biolóxica dos soños e o que participa neles, sobe todo aqeles basados nos procesos de consolidación da memoria e olvido, e o xeito que esta (a memoria) se expresa  a traves dos soños, ou tamén o porqué de que os soños liberen certas represións propias.
Os modelos actuais sobre a neurobioloxía e a neuropsicoloxía das fases REM do soño e a sua diferenciación con estados de vixilia.
Neuroboloxicamente falando, os soños relacionanse co papel da acetilcoina, e neuropsicoloxicamente, coa activación de rexións límbicas e paralímbicas, a activación dos ganglios basales e de áreas corticais de modalidade específica.
Os soños poden considerarse como un estado  de consciencia caracterizado por un reducido control sobre o se contido, imaxes visuais e a activación da memoria. Mediado por incentivos motivacionais e certos detalles emocionais.

Acerca das bases fisiolóxicas do soño e o seu estado de vixilia, concretando máis no seu desenvolvemento: http://www.neurowikia.es/content/bases-fisiologicas-del-sueno-y-la-vigilia


lunes, 2 de enero de 2017

LIBRO: "Neurociencia para Julia" de Xurxo Mariño

Julia es ti. Xurxo guíate para que atopes a esencia do teu ser tratando temas nos que expón os segredos da actividade eléctrica e química que da lugar a túa mente.

"O corpo principal dunha neurona coas súas dendritas é como unha cabeza con miles de orellas. Cada orella representa a cada unha das sinapses que recibe esa célula, e en cada unha delas a neurona está “escoitando” unha mensaxe que significa “excitación” ou “inhibición” (dependerá do tipo de orella). ¿Que fai a neurona? ¿Excitase ou inhibese? Julia, o que faga a neurona en cada momento dependerá da suma das mensaxes que reciba por todas as orellas. Se esa suma inclina a balanza cara o lado da excitación, enton xerará no comenzo do seu axón novos potenciais de acción. Pola contra, se a balanza se inclina cara o lado da inhibición, quedará “calada” ata que a cousa cambie."

Este fragmento anterior é un exemplo do libro, que mostra como vai a ir avanzando, pero contén moitos máis temas que a calquera con interese neste campo e con ganas de analizar e comprenderse a si mesmo lle gustaría ler.

Cada capitulo é dedicado a un tema que realmente requeriría un libro enteiro, pero un tema interesante é o tratado no capitulo 13,  “o misterio do soño,” describese como o teu eu renace cada mañá ao despertar, todas as fases do soño, como se observan estas nos experimentos e cales son as teorías máis importantes sobre a súa función. Sempre me pareceu un bo tema a tratar e una das curiosidades mais complexas para tratar e comprender, xa só polo feito de que o noso cerebro cree estas "obras de teatro" nese momento para expulsar ou máis ben mostrar cousas internas, desexos e preocupacións. A forma na que disfraza os feitos, eso si que é digno de estudar. O cerebro xamáis deixará de sorprenderme.


martes, 15 de noviembre de 2016

Expresións faciais das emocións


A expresión facial de emocións ten unha importante función social que facilita a interacción entre as persoas. Este proceso ten unha base neurolóxica. Pero ata hoxe aínda non se coñecen os efectos da experiencia sobre as emocións.

Un estudo analiza o papel que ten a experiencia para recoñecer a expresión facial das emocións e a dirección que as experiencias positivas e negativas poderían ter sobre a percepción emocional. As estructuras que soportan a capacidade de recoñecer emocións pasan por un período sensible na adolescencia, cando a experiencia que adquirimos ten un maior impacto sobre o lado emocional.

Experiencias de abuso, neglixencia, guerras ou estrés xeran un curso cara  a rabia e tristeza. Así, as experiencias positivas levan a unha expresión de alegría. Só cando as persoas son capaces de usar a expresión facial das emocións como un método de comprensión e expresión poden interactuar mellor cos seu arredor.

Efecto da música sobre o noso cerebro

"Somos o que somos cá música y pola música"

A música é considerada un dos elementos que causan máis pracer na vida. Libera dopamina no cerebro así como os alimentos, fármacos e o sexo. Son un circuito cerebral estímulos dependentes, é dicir, un sistema que consiste en estruturas cerebrais que controlan as respostas fisiolóxicas a estímulos emocionais. Estudos están activación a estímulos revelan unha superposición significativa entre as súas áreas, o que nos leva a pensar que todos activar un sistema común.

"As áreas clave que están implicados son o control e os movementos. Unha hipótese afirma que esta é a razón pola que a música se desenvolveu: para axudar a todos a movernos xuntos"

Os mecanismos neurais da percepción da música: unha vez que os sons impactan no ouvido, son transmitidos ao tronco cerebral e logo ao córtex auditivo primario, estes impulsos viaxan a redes do cerebro importantes para a percepción da música, pero tamén para o almacenamento da música que se escoitou antes. A resposta do cerebro aossons é acondicionada polo que escoitamos antes, xa que o cerebro ten unha base de datos almacenados e proporcionados por todos os sons familiares.

A musicoterapia, a través do uso clínico de música, busca activar procesos fisiolóxicos e emocionais que permitan estimular as funcións prexudicadas e melloralas. Hai resultados importantes en pacientes con trastornos de movemento, dificultade da fala producto dun accidente vascular cerebral, demencia, trastornos neurolóxicos e nenos con necesidades especiais.


"As persoas cantan e bailan xuntas en todas as culturas. Sabemos que o facemos hoxe e seguiremolo facendo no futuro. Tamén podemos imaxinar que tamén o facían os nosos ancestros, ao redor do lume, hai miles de anos"

sábado, 12 de noviembre de 2016

Relación da neuroloxía ca filosofía e ca tecnoloxía

Non hai dúbida de que a interacción e a influencia entre a ciencia e a filosofía foron máis evidentes nos tempos antigos que hoxe. Con todo, a filosofía non cesou de ser influenciada pola ciencia do tempo. Máis recentemente, a filosofía da ciencia foi influenciada pola lóxica, a historia, a socioloxía, a teoría da evolución e das ciencias cognitivas.
  • ¿Por qué a neurociencia é relevante para a  filosofía?
Porque é a ciencia que estuda a nosa capacidade de coñecer e pensar, e  o coñecemento do medio, necesario para a supervivencia e é a base para as facultades máis elevadas de pensamento, polo que é normal que o cerebro teña un papel activo na filosofía . Se pensamos que a filosofía é buscar o fundamento racional do noso cognitivas, crenzas morais e estéticas, implica que sexa importante e relevante a preocupación sobre as partes do corpo que están implicados no pensamento.

  • O coñecemento que aportan as neurociencias afecta a todas as ramas da filosofía. É difícil pensar que calquera sistema filosófico pode ser inmune aos avances da neurociencia. Polo tanto, este tipo é chamado 'NeuroFilosofía' e implica unha interacción entre culturas científicas e humanísticas. En canto á relación entre as culturas científicas e humanísticas, trátase de atopar puntos comúns e non afastalos máis,  con todas as súas vantaxes e inconvenientes.
  • Relevancia da tecnoloxía no papel que as neurociencias teñen na filosofía
Métodos tecnolóxicos que proporcionaron coñecementos sobre o cerebro antes non tiñamos. Por exemplo, exames de resonancia magnética permitenos saber a base de algunhas funcións mentais, incluíndo reaccións emocionais a situacións diferentes. Isto implica que a neurociencia pode responder a preguntas que foron respondidas pola filosofía durante anos. A neurociencia ten datos suficientes para explicar o que significa saber algo, ter crenzas, ignorar algo ou errar. Con todo, o crecemento da tecnoloxía, especialmente a tecnoloxía da información, é o que creou a dependencia da tecnoloxía sobre a mente.